Oferta
Zaburzenia nastroju
Zaburzenia nastroju inaczej zaburzenia afektywne są jednymi z najczęstszych zaburzeń. Mogą mieć wiele źródeł począwszy od zaburzeń hormonalnych np. w chorobach związanych z nadczynnością lub niedoczynnością tarczycy, przez efekt uboczny zażywanych leków, po doświadczenia i przeżycia je powodujące. Nastrój sam w sobie nie jest konstruktem stabilnym, gdyż na człowiek w ciągu życia doświadcza różnych sytuacji. Naturalne zatem są zmiany w nastroju. Zasięgnąć pomocy warto w momencie gdy, zmiany naszego nastroju są zbyt intensywne, zbyt dynamiczne, czas ich trwania jest nieadekwatny oraz zmianom tym towarzyszy cierpienie.
Zaburzenia związane ze stresem
Źródłem tych zaburzeń jest wyraźna ekspozycja na bodziec, zdarzenie traumatyczne czy stresor np. bycie świadkiem śmierci samobójczej, wypadek komunikacyjny, narażenie na przemoc (w tym seksualną). Efektem takiej ekspozycji często jest cierpienie psychiczne, depresja czy Zespół Stresu Pourazowego. Pojawia się nie tylko lęk czy strach, lecz równie często anhedonia (niemożność odczuwania przyjemności), dysforia, złość czy gniew, a także objawy somatyczne (płynące z ciała). Wsparcia należy szukać u specjalisty gdy doświadczenie traumy znacząco dezorganizuje nasze życie oraz codzienność, a także towarzyszące temu cierpienie nie przemija.
Kryzys emocjonalny
Kryzysem nazywamy sytuację, w której osoba go doświadczająca czuje, że wyzwanie z którym przyszło jej się mierzyć znacznie przewyższa jej możliwości. Ma poczucie, że nie dysponuje zasobami lub zasoby, które posiada nie są jej dostępne. W efekcie czuje się bezsilna wobec kryzysu, a ten powoduje cierpienie. Kryzys ma charakter przejściowy i powoduje zmianę w funkcjonowaniu. Człowiek przeżywający kryzys może mieć poczucie bezradności, braku kontroli czy braku sensu. Często towarzyszą temu objawy somatyczne, czyli związane z ciałem np. problemy ze snem, bóle i zawroty głowy, brak odczuwania bólu czy głodu. Występowanie i stopień nasilenia objawów jest zawsze indywidualny
Wypalenie zawodowe
Wypalenie zawodowe to swoista odpowiedź organizmu na stres, którego źródłem jest sytuacja pracy. Może być reakcją na długotrwałe przeciążenie obowiązkami, zbyt odpowiedzialne oraz trudne zadania, a także wyczerpującą, monotonną i nudną pracę. Wypalenie występuje, gdy praca przestaje dawać satysfakcję, przestajemy się rozwijać zawodowo, czujemy się przepracowani i niezadowoleni z wykonywanego zajęcia, które niegdyś sprawiało przyjemność. Wypalenie to zjawisko, którego skutków doświadcza coraz większa liczba osób będących w przełomowych momentach swojej kariery zawodowej.
Ogólne poczucie bezsilności
Jest ono ściśle związane z naszym poczuciem własnej skuteczności. Im wyższe poczucie własnej skuteczności, tym niższy poziom bezsilności. Poczucie własnej skuteczności – jest to siła przekonania, iż jest się w stanie zrealizować określone działanie lub osiągnąć wyznaczone cele. Wysokie poczucie własnej skuteczności zmniejsza lęki i zahamowania związane z działaniem, im silniejsze jest oczekiwanie własnej skuteczności tym większa wytrwałość w dążeniu do celu, nawet w obliczu przeszkód. Praca nad poczuciem własnej skuteczności jest pracą zarówno profilaktyczną, jak i prewencyjną. Praca nad poczuciem własnej skuteczności w szczególności zalecana jest osobą mającym niskie poczucie własnej wartości, posiadającym braki w zachowaniach asertywnych oraz sportowcom.
Zaburzenia lękowe
Strach jest jednym z podstawowych mechanizmów ewolucyjnych człowieka. Powoduje on silne napięcie emocjonalne w momencie pojawienia się realnego zagrożenia. Towarzyszą mu napięcie, zawężenie poznawcze ( ogólna niemożność przeniesienia skupienia na cokolwiek innego) oraz objawy somatyczne, czyli cielesne np. potliwość, kołotanie serca, uczucie zimnych dłoni. Przygotowuje on nas do walki lub ucieczki. Strach znika gdy znika jego źródło. Zupełnie inaczej jest z lękiem. Lęk dotyczy bardziej wyobrażeń czy fantazji o sytuacji potencjalnie zagrażającej lub źródło jego pochodzenia nie jest nam znane. Lęk swoje źródło ma w naszych wcześniejszych doświadczeniach i przeżyciach. Bardziej przypomina stan alarmu i wyczekiwania. Wzmaga on nasze zachowania unikowe. Osoba doświadczająca zaburzeń lękowych często odczuwa przewlekły stres, obawy dotyczące różnych sfer życia np. rodziny, szkoły, pracy, ogólne uczucie niepokoju, napięcie, łatwe męczenie się, trudności skupienia się, uczucie pustki w głowie, drażliwość, wzrost napięcia mięśniowego czy kłopoty ze snem. Funkcją lęku jest przygotować organizm na nadchodzące zagrożenie. Jednak gdy stan lęku utrzymuje się dłuższy czas oraz znacznie dezorganizuje on funkcjonowanie, warto zasięgnąć pomocy specjalisty.